Episode 01 - Pillaiththamizh- Piercing of the Ear.
Piercing of the Ear - காது குத்தல் aka திரியிடுதல்
The ear-piercing is one of the sixteen samskaras prescribed in the Gruhya Sutra - Karna Vedha.
The piercing of the ear (a unique Hindu custom), is believed to impact a vital naadi (nerve centre) that runs through the middle of the bottom earflap and thus insure the health of the pierced. A wide span of ten months is allowed for this samskara – from the 6th to the 16th month to suit the particular family’s age-old custom.
For a baby boy, the right earlobe is pierced first. For a baby girl, the left earlobe is. In case of girls, the left nostril may also be pierced during this ritual. Many denominations of Thamizh society would celebrate this as a grand function, sending out invitations and – nowadays, keeping with the social style- announcing the celebration through wall posters as well.
After the ears are pierced, it was the custom to plug the holes with a cotton wick, in order that the holes do not close by cellular growth – and this is called திரியிடுதல்.
Periyazhwar celebrates Kannan’s ear-piercing ceremony, with the mother Yasodha’s persuasive’s pleas to Kannan for this painful procedure that the child naturally abhors.
போய்ப்பாடு உடைய நின் தந்தையும் தாழ்த்தான் பொரு திறற் கஞ்சன் கடியன்
காப்பாரும் இல்லை கடல்வண்ணா உன்னை தனியே போய் எங்கும் திரிதி
பேய்ப்பால் முலை உண்ட பித்தனே கேசவ நம்பீ உன்னைக் காது குத்த
ஆய்ப் பாலர் பெண்டுகள் எல்லாரும் வந்தார் அடைக்காய் திருத்தி நான் வைத்தேன்
(போய்ப்பாடு)** Renowned far and wide as e is, your father, fiercely committed to your protection, has not returned yet. There is no one (else) equal to the hazards posed by the wicked and battle clever Kamsan. You seem to be oblivious to the danger that lurks for you at every turn. You venture alone and wander without a worry. Because you are in the midst of other children, don’t you think you merge in the crowd and cannot be targeted. Your divine handsomeness marks you out – to your adversaries. Oh! The crazy one! Kesava! The one who sucked the breath through the breast of that wicked Poothanai! I have set out the arrangements for your ears-piercing; all the Aayar women are here for the celebration. And, I have readied the ‘thamboolam’ for all of them. Come hither! come and sit for your ear-piercing.
போய்ப்பாடு – ‘போல்வன சங்கங்கள் போய்ப்பாடுடையனவே’ – in Thiruppaavai would connote – the (devotees’) blowing their conches in their prayerful celebration would reach far and wide.
‘Distance’ is the denominator of this metaphor. Nandan’s renown reaches far and wide.
வண்ணப் பவளம் மருங்கினிற் சாத்தி மலர்ப்பாதக் கிண்கிணி ஆர்ப்ப
நண்ணித் தொழும் அவர் சிந்தை பிரியாத நாராயணா இங்கே வாராய்
எண்ணற்கு அரிய பிரானே திரியை எரியாமே காதுக்கு இடுவன்
கண்ணுக்கு நன்றும் அழகும் உடைய கனகக் கடிப்பும் இவையாம்
Oh! Narayana! One who never leaves the hearts of those who seek his refuge! With the coral waist-band glittering and with the anklets jingling mellifluously, come hither! Oh! One who is beyond the minds’ comprehension! I shall insert the wicks (into your (pierced) earlobes – without hurting you a bit. These are beautiful golden earrings, aren’t they? They shall add (??) to your divine handsomeness and these (together with the ear-piercing) are good for your eyesight as well.
கண்ணுக்கு நன்று – Good for the eyes: piercing the ear-lobes at the central point is believed to be
Beneficial for the eyes, as the piercing affects a particular nerve-centre (naadi). நன்று, here ‘beneficial.
சோத்தம் பிரான் என்று இரந்தாலும் கொள்ளாய் சுரிகுழலாரொடு நீ போய்க்
கோத்துக் குரவை பிணைந்து இங்கு வந்தால் குணங்கொண்டு இடுவனோ? நம்பீ
பேர்த்தும் பெரியன அப்பம் தருவன் பிரானே திரியிட ஒட்டில்
வேய்த் தடந்தோளார் விரும்பும் கருங்குழல் விட்டுவே நீ இங்கே வாராய்
Even when I beg of you, offering obeisance to you, you would not respond to me. You may think that every time I respond and come to you, you only scold me and censure me and even beat me. But when you wander away and indulge in gay abandon, dance around with gopis in ‘kuravai’, how could I approve and applaud you? Oh! The noble one! If only you let me insert these wicks in your ear lobes, I promise I shall make and give you sweet pancakes – big ones, very big ones (you were upset with the small size of these last time I made them for you.) Oh! Vishnu! (incarnate), one who is adored and loved by prettiest of women with bamboo-shoulders, come hither!
The Azhwar refers to ‘Kuravai Koothu’, a captivating lyrically driven dance drama that shepherd women enact; Elango Adigal’s Silappathikaram celebrates Sri Maha Vishnu in this ballet lyric:
வடவரையை மத்தாக்கி வாசுகியை நாணாக்கிக
கடல்வண்ணன் பண்டொருநாள் கடல்வயிறு கலக்கினையே
கலக்கியகை யசோதையார் கடைகயிற்றாற் கட்டுண்கை
மலர்க்கமல உந்தியாய் மாயமோ மருட்கைத்தே ;
அறுபொருள் இவனென்றே அமரர்கணம் தொழுதேத்த
உறுபசி ஒன்று இன்றியே உலகு அடைய உண்டனையே
உண்டவாய் களவினால் உறிவெண்ணை உண்டவாய்
வண்துழாய் மாலையாய் மாயமோ மருட்கைத்தே!
திரண்டு அமரர் தொழுது ஏத்தும் திருமால்! நின்செங்கமல
இரண்டடியான் மூவுலகும் இருள்தீர நடந்தனையே
நடந்த அடி பஞ்சவர்க்குத் தூதாக நடந்த அடி
மடங்கலாய்! மாறு அட்டாய்! மாயமோ? மருட்கைத்தே.
மூவுலகும் ஈரடியான் முறைநிரம்பா வகைமுடியத்
தாவிய சேவடிசேப்பத் தம்பியொடும் கான்போந்து
சோ அரணும் போர்மடியத் தொல் இலங்கை கட்டழித்த
சேவகன்சீர் கேளாத செவியென்ன செவியே!
திருமால்சீர் கேளாத செவியென்ன செவியே!
பெரியவனை மாயவனைப் பேருலகம் எல்லாம்
விரிகமல உந்தியுடை விண்ணவனைக் கண்ணும்
திருவடியும் கையும் திருவாயும் செய்ய
கரியவனைக் காணாத கண் என்ன கண்ணே!
கண் இமைத்துக் காண்பார் தம் கண் என்ன கண்ணே!
மடம்தாழும் நெஞ்சத்துக் கஞ்சனார் வஞ்சம்
கடந்தானை, நூற்றுவர் பால் நாற்றிசையும் போற்றப்
படர்ந்து ஆரணம் முழங்கப் பஞ்சவர்க்குத் தூது
நடந்தானை ஏத்தாத நா என்ன நாவே!
நாராயணா என்னா நா என்ன நாவே!