Episode 01 - Pillaiththamizh - Neeradal.

Neeradal

We move on to “Neeradal” – the bathing of Kannan by Yasodha.

 

These verses are regularly rendered in temples when the ‘tirumanjanam’ ritual is on. Curiously, these are usually rendered during the ‘tirumanjanam’  - ritual bathing – of the deities – in temples as well as at home.

 

Kannan is not very fond of bathing. Understandable. This routine cuts into his time for stealing butter, milk and curd which are plentifully on offer in so many homes of Aaychiyar (shepherd women – Gopis) interspersed with his mind-blowing pranks (சேஷ்டிதங்கள்). And the mother, though feigning exasperation and concerned only for what the ‘world’ would think of his dear child, but truly loving him ‘decorated’ with all that muck he gathers in his ceaseless exploits, has to use all her tricks of invitation generously loaded with offers of delicacies that Kannan loves – to get the child to have a bath.

 

Periyazhwar comes out in his quintessential best in terms of imagining real time Gokulam scenes in this absorbing drama and presenting it to us in ten pulsating verses. 

 

வெண்ணெய் அளைந்த குணுங்கும்  விளையாடு புழுதியும் கொண்டு

திண்ணென இவ் இரா உன்னைத்  தேய்த்துக் கிடக்க நான் ஒட்டேன்

எண்ணெய் புளிப்பழம் கொண்டு இங்கு   எத்தனை போதும் இருந்தேன்

நண்ணல் அரிய பிரானே  நாரணா நீராட வாராய்   

 

“I cannot bear to see you scratching your body in your bed as you gather the stale smell of butter overlaid with all the street muck that you collect while playing in the streets. (Deciding therefore to give you a cleansing bath) I have set out bathing oil and soapnut and am waiting here for eternity. Oh! Narayana! The One who is beyond the comprehension of mortal minds! Do come and have a bath.”

குணுங்கு – stale smell; புளிப்பழம் – soapnut (that washes out the oil massaged over the head and the body).

 

கன்றுகள் ஓடச் செவியிற்  கட்டெறும்பு பிடித்து இட்டால்

தென்றிக் கெடும் ஆகில் வெண்ணெய்  திரட்டி விழுங்குமா காண்பன்

நின்ற மராமரம் சாய்த்தாய் நீ பிறந்த திருவோணம்

இன்று நீ நீராட வேண்டும்  எம்பிரான் ஓடாதே வாராய்   

 

“Oh! The amazing one who felled those mighty trees! You seem to be childishly oblivious of what you are bringing up for yourself! You seem to take special joy in seeing the calves scattering by your prank of letting fire ants into their ears, but if the calves flee, would the cows yield milk? Would there be butter for you? Let me see how you satiate your insatiable craving for butter then! Today is ‘Thiruvonam’** star – a star in whose ascendancy you were born. (Atleast) on this auspicious birthday of yours, you should have a bath. Do not run way. Come hither. (Please, please, have a bath.)”

 

**Thiruvonam aka Sravanam is the star in whose ascendancy Vamana made His incarnation. (Krishna’s is Rohini.) The Azhwar places Thiruvonam ahead of Rohini here, mindful that Thiruvonam is regarded as the guiding, ‘Vaishnava’ star. The presiding deities in Tirupati and Sri Oppiliappan Koil have this star ascribed to them.

 

பேய்ச்சி முலை உண்ணக் கண்டு பின்னையும் நில்லாது என்நெஞ்சம்

ஆய்ச்சியர் எல்லாரும் கூடி அழைக்கவும் நான் முலை தந்தேன்

காய்ச்சின நீரொடு நெல்லி  கடாரத்திற் பூரித்து வைத்தேன்

வாய்த்த புகழ் மணிவண்ணா மஞ்சனம் ஆட நீ வாராய்      

 

“I was not deterred – when you sucked the life out of that demon Poothanai through her breast – because of the resolute love I have for you, even though all the Aaaychiyar warned me ‘you dare to breast-feed this one who killed Poothanai right her, in front of us?’ I fed you with my breast.** (With that resolute love for you) I have filled the cauldron with water boiled with the leaves of gooseberry. Oh! The Dark Complexioned One who was born with a divine reputation! Do come and have this auspicious bath – in order that all the muck that dull your gem-like person are cleansed.”

 

Sri Bhoothathaazhwar celebrates this very same narrative thus (Irandaam Thiruvandhaadhi):

 

அன்று அதுகண்டு அஞ்சாத ஆய்ச்சி உனக்கு இரங்கி

நின்று முலை தந்த இந் நீர்மைக்கு அன்று

வரன்முறையால் நீ அளந்த மா கடல் சூழ் ஞாலம்

பெரு முறையால் எய்துமோ பேர்த்து?

 

Peiyaazhwar also sings this very narrative: (Moondraam Thiruvandhaadhi)

 

பேய்ச்சிபா லுண்ட பெருமானைப் பேர்ந்தெடுத்து,

ஆய்ச்சி முலைகொடுத்தாள் அஞ்சாதே, வாய்த்த

இருளார் திருமேனி இன்பவளச் செவ்வாய்,

தெருளா மொழியானைச் சேர்ந்து.        

 

The event distinguishes a mother – her inborn – pathologically integrated as it were - love for her child, surpassing mortal logic -  from others, the Aaaychiyar in this case (even if they too were attached to this divine adorable child beyond all logic). The Aaychirar are concerned about Yasodha and see the child, that just then felled the fearsome demon Poothanai by just sucking her breasts, as a possible mortal threat to Yasodha and yell and scream at her as the mother ran to Kannan to pick him up from the dead remains of the demon and was about to breast-feed him – to comfort him and with the hope that her love-laced milk would be a potent enough anti-dote for the poison that Kannan had consumed from the breast of the demon.

 

**Gooseberry (நெல்லி) is indexed to have plenty of herbal qualities – in ancient Thamizh society as well as the northern cultures. The gooseberry fruit is widely celebrated in Sangam poetry. We would find in rural societies that open wells are constructed with one layer of gooseberry wood at the water level base over which the well’s circular wall is raised. The wood is believed to continuously infuse its medicinal qualities to the water flowing from the ground founts feeding the well.

 

Even in today’s modern medical affiliations, Chyavanaprash, made chiefly with gooseberry fruit, is widely used for longevity and other health reasons. Here, the water for the grand bath for Kannan is infused with the herbal benefits of gooseberry with Yasodha boiling the bath water with leaves of gooseberry.

 

கஞ்சன் புணர்ப்பினில் வந்த கடிய சகடம் உதைத்து

வஞ்சகப் பேய்மகள் துஞ்ச வாய் முலை வைத்த பிரானே

மஞ்சளும் செங்கழுநீரின் வாசிகையும் நறுஞ்சாந்தும்

அஞ்சனமும் கொண்டு வைத்தேன் அழகனே நீராட வாராய்   

 

“Oh! The Great One! One who, with your baby feet, kicked to smithereens the murderously speeding cakataasura who visited Gokulam (folling as a wagon wheel) on the command of the wicked Kamsan! One who suckled the poison-filled breast of the demon Poothanai delivering her to death! Come! Come and have this grand bath that I have lovingly arranged for you – with turmeric (the antiseptic), fresh blooms of pink water lillies (to adorn your broad chest), sandal paste (for cooling your body after the bath) and collyrium (for your eyes). Come! Come and have this grand bath.”

 

அப்பம் கலந்த சிற்றுண்டி  அக்காரம் பாலிற் கலந்து

சொப்பட நான் சுட்டு வைத்தேன் தின்னல் உறுதியேல் நம்பி

செப்பு இள மென்முலையார்கள் சிறுபுறம் பேசிச் சிரிப்பர்

சொப்பட நீராட வேண்டும்  சோத்தம் பிரான் இங்கே வாராய்

 

“I implore you! Oh! The Splendid One! If you want to assure yourself that the irresistible delicacy that I have prepared for you – appam mixed with milk and candy – would be had by you, you should come now and have a bath that thoroughly washes all the dirt and grease you have collected on your person. If you do not, the tender breasted Aaychiyar would all gossip and trade cusswords about your unkempt person and laugh.”

 

எண்ணெய்க் குடத்தை உருட்டி இளம்பிள்ளை கிள்ளி எழுப்பிக்

கண்ணைப் புரட்டி விழித்துக் கழகண்டு செய்யும் பிரானே

உண்ணக் கனிகள் தருவன் ஒலிகடல் ஓதநீர் போலே

வண்ணம் அழகிய நம்பீ  மஞ்சனம் ஆட நீ வாராய் 

 

“What all appalling commotion do you cause around here, oh! Kanna! You topple pitchers of oil (in the homes of Aaychiyar); and while they are engaged in handling that mess, you go and pinch a sleeping infant for that baby to scream – disengaging those Aaychiyars from the oil mess and run to the wailing baby. And as the poor and harassed women run around, you flip your eyelids inside out and show them threatening ‘Apoochi’. For a change, come now! Oh! The bewitchingly complexioned great one! Come and have a great bath.”

 

கறந்த நற்பாலும் தயிரும் கடைந்து உறிமேல் வைத்த வெண்ணெய்

பிறந்ததுவே முதலாகப்  பெற்றறியேன் எம்பிரானே

சிறந்த நற்றாய் அலர் தூற்றும் என்பதனால் பிறர் முன்னே

மறந்தும் உரையாட மாட்டேன் மஞ்சனம் ஆட நீ வாராய்   

 

“Ever since you were born, Oh! Kanna! I could never get to see – for use in the household – the milk from the generously yielding milch cattle, the curds I would set from that milk, and the butter I had churned out of the curds and stowed away – thinking that it would be beyond your reach – not an ounce of any of these would be spared by you, by your smart stealing little hands. Yet, because you are my child, and as your blessed mother I cannot bear to see you being denigrated around here, be assured, oh! My loved one! I would not, even in my dreams, go about talking about your awful deeds. Come to me! Come and have this grand bath I have set for you.”

 

கன்றினை வால் ஓலை கட்டி கனிகள் உதிர எறிந்து

பின் தொடர்ந்து ஓடி ஓர் பாம்பைப் பிடித்துக்கொண்டு ஆட்டினாய் போலும்

நின்திறத்தேன் அல்லேன் நம்பீ நீ பிறந்த திரு நன்னாள்

நன்று நீ நீராட வேண்டும்  நாரணா ஓடாதே வாராய்   

 

“Playfully getting hold of a calf  (which indeed was the wicked Dhenukasura sent by Kamsan for getting rid of Kannan), tying a palm frond to its tail and swivelling it and smashing it on a wood-apple tree (another asura – Pralamban, who had schemed to kill all the Aayar kids along with Kannan who would approach the tree for the fruits), you got rid of those two monsters – making it look like a child’s play. And as if that was not enough for the day, you went on to dive into waters of Yamuna and getting hold of Kalinga, the feared serpent, and danced on his hoods – subduing his arrogance. I am a poor, simple woman, Oh! Kanna! I have no clue at all to understand your plays here. Come! It is your birthday today. Haven’t you heard that even those who dislike bathing have to bathe properly ad well on their birthdays?”

 

Andal celebrates this double-deed of Kannan - குன்று குணிலாய் எறிந்தாய் குணம் போற்றி..

 

பூணித் தொழுவினிற் புக்குப் புழுதி அளைந்த பொன்-மேனி

காணப் பெரிதும் உகப்பன் ஆகிலும் கண்டார் பழிப்பர்

நாண் இத்தனையும் இலாதாய்  நப்பின்னை காணிற் சிரிக்கும்

மாணிக்கமே என்மணியே  மஞ்சனம் ஆட நீ வாராய்   

 

“Oh! Kanna! My peerless jewel! For me, you are most captivating when I see  you when you play around with the calves in the cowshed and cover yourself with all the muck that there is. But, Lo! Those who see you in that condition would blame me, accost me: ‘what kind of a mother are you, letting your child road around with all that muck on him’? Do you have no sense of shame at all, Kanna? Doesn’t the thought – that Nappinnai** your beloved consort would laugh at you, seeing you in this condition – make you shrink? Oh! My priceless gem! Come! Come and have a grand bath.”

 

Nappinnai** is Kannan’s beloved consort who is consistently mentioned in Naalaayiram – corresponding to Radha in the northern bakthi literature.  Contextually, this verse is about Kannan, the difficult child being coaxed by the mother Yasodha, to have a cleansing and invigorating bath. ‘Nappinnai’ is nowhere around in the context. Like the other references that we loosely termed ‘inverted events’ this one is also conjured here for making Kanna feel a bit bashful – ashamed – that his darling consort might see him in this dishevelled state.

The Azhwar brush-paints vividly a common human frailty – No matter what one loves within one’s heart, that wish, desire or dream is conditioned and even driven by what ‘the world will think’. புழுதி அளைந்த பொன்-மேனி காணப் பெரிதும் உகப்பன் ஆகிலும் கண்டார் பழிப்பர்.

 

கார் மலி மேனி நிறத்துக் கண்ணபிரானை உகந்து

வார் மலி கொங்கை யசோதை மஞ்சனம் ஆட்டிய ஆற்றைப்

பார் மலி தொல் புதுவைக் கோன் பட்டர்பிரான் சொன்ன பாடல்

சீர் மலி செந்தமிழ் வல்லார் தீவினை யாதும் இலரே

 

Whoever invokes and recites these delectable Thamish verses with comprehension, verses of the exalted Bhattar Piran of Sri Villiputtur, presenting Yasodha, the lovely-bosomed one, so lovingly giving a bath to Kannan, the dark complexioned one, shall never cross any hurdles in their lives.

 

Postscript:

 

IN the previous post – Selection 5 – while presenting verses that deal with the ‘ear-piercing’ celebration for Kannan, Periyazhwar has chiseled out a poetic architecture of rare grandeur – he presents, in each of the twelve verses, the twelve derived names of Sriman Narayana – Dwadasa Thiru Naamam. Partially to make amends, I give below the lines incorporating this feat:

 

பேய்ப்பால் முலை உண்ட பித்தனே கேசவ

      நம்பீ உன்னைக் காது குத்த

ஆய்ப் பாலர் பெண்டுகள் எல்லாரும் வந்தார்

      அடைக்காய் திருத்தி நான் வைத்தேன்         

 

நண்ணித் தொழும் அவர் சிந்தை பிரியாத

      நாராயணா இங்கே வாராய்

எண்ணற்கு அரிய பிரானே திரியை

      எரியாமே காதுக்கு இடுவன்

 

உய்ய இவ் ஆயர் குலத்தினில் தோன்றிய

      ஒண்சுடர் ஆயர்கொழுந்தே

மையன்மை செய்து இள ஆய்ச்சியர் உள்ளத்து

      மாதவனே இங்கே வாராய்

 

குணம் நன்று உடையர் இக் கோபால பிள்ளைகள்

      கோவிந்தா நீ சொல்லுக் கொள்ளாய்

இணை நன்று அழகிய இக் கடிப்பு இட்டால்

      இனிய பலாப்பழம் தந்து

சுணம் நன்று அணி முலை உண்ணத் தருவன் நான்

 

பேர்த்தும் பெரியன அப்பம் தருவன்

      பிரானே திரியிட ஒட்டில்

வேய்த் தடந்தோளார் விரும்பும் கருங்குழல்

      விட்டுவே நீ இங்கே வாராய்

 

விண்ணெல்லாம் கேட்க அழுதிட்டாய் உன்வாயில்

      விரும்பி அதனை நான் நோக்கி

மண்ணெல்லாம் கண்டு என் மனத்துள்ளே அஞ்சி

      மதுசூதனே என்று இருந்தேன்

 

சிலை ஒன்று இறுத்தாய் திரிவிக்கிரமா

      திரு ஆயர்பாடிப் பிரானே

 

வன் புற்று அரவின் பகைக் கொடி வாமன

      நம்பீ உன்காதுகள் தூரும்

துன்புற்றன எல்லாம் தீர்ப்பாய் பிரானே

      திரியிட்டுச் சொல்லுகேன் மெய்யே

 

செய்தன சொல்லிச் சிரித்து அங்கு இருக்கில்

      சிரீதரா உன்காது தூரும்

கையிற் திரியை இடுகிடாய் இந்நின்ற

      காரிகையார் சிரியாமே 

 

சேரியிற் பிள்ளைகள் எல்லாரும் காது

      பெருக்கித் திரியவும் காண்டி

ஏர் விடை செற்று இளங்கன்று எறிந்திட்ட

      இருடிகேசா என்தன் கண்ணே

 

உண்ணக் கனிகள் தருவன் கடிப்பு ஒன்றும்

      நோவாமே காதுக்கு இடுவன்

பண்ணைக் கிழியச் சகடம் உதைத்திட்ட

      பற்பநாபா இங்கே வாராய் 

 

நாவற் பழம் கொண்டுவைத்தேன் இவை காணாய்

      நம்பீ முன் வஞ்ச மகளைச்

சாவப் பால் உண்டு சகடு இறப் பாய்ந்திட்ட

      தாமோதரா இங்கே வாராய்