Episode 01 - Chapter 2 - Canto on Hanuman searching the city.

Chapter 2 – Canto on (Hanuman) Searching the City - ஊர் தேடு படலம்

 

KAMBAN PRESENTS THE SPLENDOURS OF LANKA AS HANUMAN SAW THEM:

 

பொன்கொண்டு இழைத்த? மணியைக் கொடு பொதிந்த?

மின்கொண்டுஅமைத்த? வெயிலைக்கொடு சமைத்த?

என்கொண்டுஇயற்றிய எனத்தெரிவு இலாத-

வன்கொண்டல் விட்டுமதி முட்டுவன மாடம்.

 

The terraces of residences rose into the sky, pushing aside the thick rain-clad clouds and reaching to the silvery moon. It was difficult to define and say if these were wrought out of pure gold and embedded all over with pristine gems; or made wholly of lightening; or made of (coated entirely with) blazing, brilliant, sunlight.

 

குழலும் வீணையும் யாழும் என்று இனையன குழைய

மழலை மென்மொழிகிளிக்கு இருந்து அளிக்கின்ற மகளிர்

சுழலும் நல்நெடுந்தடமணிச் சுவர்தொறும் துவன்றும்

நிழலும்தம்மையும் வேற்றுமை தெரிவு அரு நிலைய

 

The mellifluous music flowing from of instruments like flute, Veena, yaazh (string instrument like Veena – or harp?) and others was inseparably mingled with the sweet, lispy tutoring by lovely maidens to parakeets; the figures of those young maidens thus engaged were indistinguishable from their shadows on the golden, gem-studded, glowing walls of their quarters. (Kamban, unlike either his contemporary Thamizh poets or his predecessors from Sangha Thamizh times, is not apologetic about bringing in the Veena – a classically northern musical instrument, in his narratives. Indeed, he attributes the Veena for Ravana’s standard (flag), an invention of his own – not found in Valmiki or other renderings of this epic. Here, in this verse, he accommodates both – Veena, seemingly his favourite and Yaazh, the classically Thamizh string instrument that should have resembled the harp rather than the veena.)

 

மணிகள்எத்துணை பெரியவும், மால்திரு மார்பின்

அணியும்காசினுக்கு அகன்றன உளஎனல் அரிதால்;

திணியும்நல்நெடும் திருநகர், தெய்வமாத் தச்சன்

துணிவின்வந்தனன், தொட்டுஅழகு இழைத்தஅத் தொழில்கள்

 

Whatever be the rarity, beauty or size of the greatest gems of this world, none would stand anywhere near, in comparison, the “Kousthubam” adorning the wide chest of Sri Maha Vishnu; similar was the personal handiwork of the divine architect, Maya, who wrought Lanka with his own hands, not trusting any help or intervention – his handiwork reflected in the matchless splendor of Lanka.

 

மரம்அடங்கலும் கற்பகம்; மனைஎலாம் கனகம்;

அரம டந்தையர்சிலதியர் அரக்கியர்க்கு; அமரர்

உரம்மடங்கிவந்து உழையராய் உழல்குவர்; ஒருவர்

தரம் அடங்குவதுஅன்றுஇது; தவம்செய்த தவமால்.

 

All the (avenue) trees in Lanka were the divine “Karpaga” trees** – without exception. All the residences were built with pristine gold. The maids that attended to the Rakshasis of Lanka were all divine women from the heavens. The devas, drained of all their prowess (in subjugation to Ravana), were toiling in Lanka in deplorable servitude. All this fame and glory would not flow from the boons earned by one person. It ought to be the result of the ascetic consequence of the ascetics of ascetics itself.     

 

**The KARPAGA TREE is believed to have been born during the churning of ThiruppaRkadal along with four other trees knows as divine five trees – Pancha Vruksham – the others being Sandal, Hari Sandal, Paarijatham, and Mandhaaram. Puranic lore has it that the Karpaga Vruksham has the boon-granting powers that would accede all the wishes of those who pray for them, standing under that tree.

 

Avvaiyaar riles at this blind faith in her inimitable quartet:

 

எழுதியவாறே தான் இரங்கும் மட நெஞ்சே!

கருதியவாறு ஆமோ கருமம்?-கருதிப் போய்க்

கற்பகத்தைச் சேர்தோர்க்குக் காஞ்சிரங்காய் ஈந்ததேல்

முற்பவத்தில் செய்த வினை.      

 

காஞ்சிரங்காய் = எட்டிக்காய் (poisonous and extremely bitter) (Nux Vomica?)

 

Kamban would have Lanka wooded with only Karpaga trees consistent with his assertion that Lanka outshone and out flourished both Amaravati (Indra’s capital) and Alagapuri (Kubera’s city). Valmiki, though, surveys the variegated and rich botanical splendor and enumerates exhaustively, a long list of trees that Hanuman sees in Lanka:

 

सरळान् कर्णिकारांश्च खर्जूरांश्च सुपुष्पितान् |

प्रियाळान्मुचुळिन्दांश्च कुटजान् केतकानपि ||

प्रियङ्गून् गन्धपूर्णांश्च नीपान् सप्तच्छदांस्तथा |

असनान् कोविदारांश्च करवीरांश्च पुष्पितान् ||

पुष्पभारनिबद्धांश्च तथा मुकुळितानपि |

पादपान् विहगाकीर्णान् पवनाधूतमस्तकान् ||

हंसकारण्डवाकीर्णान्वापीः पद्मोत्मलायुताः |

आक्रीडान् विविधान् रम्यान्विविधांश्च जलाशयान् ||

संततान् विविधैर्वऋकैः सर्वर्तुफलपुष्पितैः |

उद्यानानि च रम्याणि ददर्श कपिकुञ्जरः ||

 

saraLaan karNikaaraaMshcha kharjuuraaMshcha supushhpitaan |

priyaaLaanmuchuLindaaMshcha kuTajaan ketakaanapi ||

priyaN^guun gandhapuurNaaMshcha niipaan saptachchhadaaMstathaa |

asanaan kovidaaraaMshcha karaviiraaMshcha pushhpitaan ||

pushhpabhaaranibaddhaaMshcha tathaa mukuLitaanapi |

paadapaan vihagaakiirNaan pavanaadhuutamastakaan ||

haMsakaaraNDavaakiirNaanvaapiiH padmotmalaayutaaH |

aakriiDaan vividhaan ramyaanvividhaaMshcha jalaashayaan ||

saMtataan vividhairvaR^ikaiH sarvartuphalapushhpitaiH |

udyaanaani cha ramyaaNi dadarsha kapikuJNjaraH ||

 

Standing on that mountain, Hanuman saw -  pine trees, Karnikaras, date-palms in full bloom, Priyalas, lemon trees, wild jasmine, mogra, long pepper creepers filled with sweet fragrance, Kadamba trees and seven-leaved banana trees, Asana trees, Kovidaras, Karaviras in full bloom, trees that were bent by the weight of their flowers and buds and the several flocks of birds (that nested there), with their crests moved by wind; wells and various glorious pleasure-groves dense with trees that yielded fruits and flowers in all seasons and beautiful (manicured) gardens as well, surrounded by lovely ponds that were home to swans and ducks.

 

தேவர்என்பவர் யாரும் இத்திரு நகர்க்கு இறைவற்கு

ஏவல் செய்பவர்,செய்கிலாதவர் எவர் என்னின்,

மூவர் தம்முளும்ஒருவன் அங்கு உழையனா முயலும் !

தாவில் மாதவம்அல்லது பிறிதொன்று தகுமோ ?

 

All the Devas are slave-servants of this city. Who amongst them is excepted? The Trinity? Even amongst them, Brahma was trying to insinuate Himself into/acquire that ‘status’. Except spotless, blemish less ascetics, what else could accomplish this unique distinction?

 

வாழும் மன்னுயிர் யாவையும் ஒருவழி வாழும்

ஊழி நாயகன்திருவயிறு ஒத்துளது, இவ்வூர்;

ஆழி அண்டத்தின்அருக்கன்தன் அலங்கு தேர்ப்புரவி

ஏழும் அல்லன,ஈண்டுஉள குதிரைகள் எல்லாம்.

 

This city resembles the bowels of Sri Maha Vishnu, the Lord of the Great Deluge, accommodating all of life in all the worlds. Save the seven horses yoked to and drawing the Sun’s chariot around in the globular Universe, the rest of all the horses in this creation seemed to be in this city.

 

மரகதத்தினும் மற்றுஉள மணியினும் வனைந்த

குரக தத்தடந்தேரினம் அவைபயில் கொட்டில்

இரவி வெள்கநின்று இமைக்கின்ற இயற்கைய என்றால்

நகரம் ஒக்குமால்நல்நெடுந் துறக்கம், இந்நகர்க்கு.

 

The countless great chariots glittering with emeralds and other precious gems that these were built with, drawn by superb horses,  filling the stables all over this city made the Sun God stare in disbelief and shame. If one should compare this city with the city of Indra – the Amaravati in the heavens – the latter should come through as hell.

 

திருகுவெஞ்சினத்து அரக்கரும் கருநிறம் தீர்ந்தார்;

அருகு போகின்ற திங்களும் மறுஅற்றது;-அழகைப்

பருகும் இந்நகர்த் துன்ஒளி பாய்தலின்;- பசும்பொன்

உருகுகின்றதுபோன்று உளது; உலகுசூழ் உவரி.

 

Because of the glow that rAadhiated from this great city, the naturally dark-complexioned Rakshasas, their dark usually heightened by their inborn fury, were shorn of their dark complexion. The moon that traverses close to this city, is shorn of its blots – with the glow from Lanka obliterating those blots. And, as the city’s glow fell on the surrounding sea, that sea resembled molten gold.

 

தேனும்சாந்தமும் மான்மதச் செறிநறுஞ் சேறும்

வான நாள்மலர்க்கற்பக மலர்களும் வயமாத்

தான வாரியும்நீரொடு மடுத்தலின், தழீஇய

மீனும் தானும்ஓர் வெறிமணம் கமழும் அவ்வேலை.

 

The sea surrounding Lanka was infused with an overpoweringly intoxicating fragrance as a cocktail made up of honey, sandal paste, the Kasturi deer’s fragrant excretion, the scent of the flowers from the divine Karpagam trees,  flooded into and filled it. Even the malodourous fishes in the sea assumed that strange, agreeable fragrance.

 

தெய்வத்தச்சனைப் புகழ்துமோ ? செங்கண்வாள் அரக்கன்

மெய்ஒத்துஆற்றிய தவத்தையே வியத்துமோ ? விரிஞ்சன்

ஐயப்பாடு இலாவரத்தையே மதித்துமோ ? அறியாத்

தொய்யல்சிந்தையேம், யாவரை யாதென்று துதிப்போம்.

 

Who – and what – could one attribute this magnificent opulence to? The divine architect – Maya? The extreme ascetics that Ravana undertook, with truth as its foundation? The boons that Brahma gave (Ravana) that brooked no doubts or caveats at all? Being ignorant ones, who shall we attribute and adore for all this opulence?

 

ஊரின் இந் நெடும் கோபுரத்து உயர்ச்சி கண்டு உணர்ந்தால்,

மேரு எங்ஙனம் விளர்க்குமோ உடல் முற்றும் வெள்கி?

 

If Mount Meru gets to see this City’s soaring towers, would that singularly famous mount not shrink with shame and become pale in pallor as well?

 

கறங்குகால்புகா; கதிரவன் ஒளிபுகா; மறலி

மறம் புகாது; இனிவானவர் புகார் என்கை வம்பே !

திறம்புகாலத்துள் யாவையும் சிதையினும், சிதையா

அறம் புகாது,இந்தஅணி மதிள் கிடக்கை நின்று  அகத்தின் !

 

The ramparts secured the city from even Sun’s rays and wind!

The stoutly built and beautiful ramparts of Lanka sealed the city so securely that the swirling winds would not enter, the Sun’s rays that reach everywhere, shall not enter, the infallible and inevitable roster of the God of Death shall not step in; even if the great deluge engulfed and destroyed everything else, the God of Dharma who shall stand that deluge, even he shall not enter this city through these ramparts. What to say of Devas entering, with an inimical intent?

 

இழையும்ஆடையும் மாலையும் சாந்தமும் ஏந்தி,

உழையர்என்னநின்று, உதவுவ நிதியங்கள்; ஒருவர்

விழையும்போகமே, இங்கு இது ?வாய்கொடு விளம்பின்

குழையும்;நெஞ்சினால் நினையினும் மாசுஎன்று கொள்ளும்.

 

Hanuman thought: “The nine kinds of riches (nava nidhi), carrying ornaments, clothes, garlands and sandal paste, stood aside in servile attendance, offering these with humility to the Rakshasas (lording over them); that is the enjoyment of wealth, opulence and command that an ordinary person – Rakshasa – desired and got. Should one narrate this (vulgar) opulence, even if one should run this through one’s mind, it would be a wrong and sinful. (Hanuman makes a distinction between what is acceptable and normal life joys for the Rakshasas – by virtue of their being subjects of the all-powerful Ravana and what he, an ascetic brahmachari, should abhor even witnessing and entertaining those in his thoughts.

 

பளிக்கு மாளிகைத் தலம்தொறும், இடம்தொறும், பசுந்தேன்

துளிக்கும் கற்பகத் தண்நறுஞ் சோலைகள்தோறும்,

அளிக்கும்தேறலுண்டு ஆடுநர் பாடுநர்ஆகிக்

களிக்கின்றார் அலால் கவல்கின்றார் ஒருவரைக்காணேன்.

 

“Everywhere – the marbled palaces, in the cool and sweet-smelling groves of Karpaga trees that are home to ceaseless flow of sweet honey (from the fragrant Karpaga blooms), imbibing the potent toddy proffered by the servants (Devas?), every one here in this city is indulging in revelry – dancing and singing. I could not see a single soul that was seized with a worry.”  - கவல்கின்றார் ஒருவரைக்காணேன் (Because the citizenry is totally relieved of any external fear and internally so filled with every tool of joy and pleasure for the senses – thanks to Ravana’s command over all the worlds – the City did not have a single soul that was seized with a worry.)

 

காயத்தால்பெரியர்; வீரம் கணக்குஇலர்; உலகம் கல்லும்

ஆயத்தார்;வரத்தின் தன்மை அளவற்றார்; அறிதல் தேற்றா

மாயத்தார்;அவர்க்கு எங்கேனும் வரம்பும்உண் டாமோ ? மற்று ஓர்

தேயத்தார்தேயம் சேறல் தெருவிலோர் தெருவில் சேறல்.

 

“They (the Rakshasas of Lanka) were monstrous in their physique; the history of their valourous deeds is countless; they were possessed of manpower that was capable of gouging this earth wholly out; the potency and strength of the boons earned by them were limitless; they were greatly skilled in illusive, deceptive conduct and trickery; was there a limit to their skills and prowess? For them, to travel from one country to another was just like moving from one street to another.” (The last sentence could also be construed; “for one to move from one street of Lanka to another, was like travelling from one country to another – alluding to the expanse and length of the streets of Lanka)

 

மகரவீணையின் மந்தர கீதத்து மறைந்த,

சகர வேலையின்ஆர்கலி; திசைமுகம் தடவும்

சிகர மாளிகைத்தலம்தொறும் தெரிவையர் தீற்றும்

அகரு தூமத்தின்அழுந்தின முகிற்குலம் அனைத்தும்.

 

“The roars of the wave-swept sea were drowned in the strumming from the Makara fish shaped Veena; the fragrant, dense smoke that rose from the incense (the akil அகில் wood) burnt by beautiful women in every household, engulfed and dwarfed the clouds in the sky.”

மந்தர கீதத்து = tunes that were slow and somnambulant attributed to Rakshasas.

 

ஒறுத்தலோநிற்க; மற்று ஓர் உயர்படைக்கு ஒருங்குஇவ் ஊர் வந்து

இறுத்தலும்எளிதாம் ? மற்றும் யாவர்க்கும் இயக்கம் உண்டே ?

கறுத்த வாள்அரக்கி மாரும் அரக்கரும்கழித்து வீசி

வெறுத்த பூண்வெறுக்கையாலே தூரும், இவ்வீதி எல்லாம்.

 

“Let alone vanquishing (these) enemies. Would any organized battle force arrive here and successfully camp? How would they traverse the streets of Lanka? These were completely filled with the ornaments and jewellery that the Rakshasa couples threw out, finding these as impediments to their pleasure-play.”

 

விற்படைபெரிது என்கேனோ ?  வேற்படைமிகும்என் கேனோ ?

மற்படைஉடைத்தென் கேனோ ? வாட்படைவலிது என்கேனோ ?

கற்பணம் தண்டுபிண்டி பாலம்என்று இனைய காந்தும்

நற்படை பெரிதுஎன்கேனோ ? நாயகற்குஉரைக்கும் நாளில்.

 

Hanuman muses over the mammoth, forbidding features of Lanka’s forces: “What shall I tell my Lord (Rama)? Could I say the archery division is the largest? Or the spear-holders’ division? Or the wrestlers’ division? Of the sword-wielders’ division? Or, the division that is possessed with weaponry that burne and incinerated (enemies)?”

 

Valmiki would have Hanuman, thoroughly awe-struck, wonder aloud if even Raghava could overcome this invincible Ravana’s kingdom. किम् करिष्यति राघवः? kim karishhyati raaghavaH?

इमां तु विषमां दुर्गां लङ्कां रावणपालिताम् |

प्राप्यापि स महाबाहुः किम् करिष्यति राघवः ||

 

imaaM tu vishhamaaM durgaaM laN^kaaM raavaNapaalitaam |

praapyaapi sa mahaabaahuH kim karishhyati raaghavaH || 5-2-28

 

Even if He reaches this very difficult and impenetrable Lanka ruled by Ravana, what can that Sri Rama with His mighty arms do"?

As Hanuman soaks in the eye-filling, awe-inspiring scenes of Lanka, night descended – and Kamban has a spell-binding allegory for the nightfall.

 

வண்மைநீங்கா நெடுமரபின் வந்தவன்,

பெண்மை நீங்காதகற்புடைய பேதையை

திண்மைநீங்காதவன் சிறைவைத்தான்எனும்,

வெண்மைநீங்கியபுகழ் விரிந்தது என்னவே.

 

“As if the glow of huge wealth of virtues acquired from his ancestry was completely dimmed by his (evil) act of imprisoning the most virtuous Sita, (through trickery though possessed of incomparable valour), darkness descended on the city.” Inherited virtuosity of Ravana is equated with a glow of virtuosity - light; its dimming and disappearance due to his wicked act of imprisoning Sita is equated with darkness overwhelming and engulfing that light.

 

(Worth recalling that Ravana’s ancestry was noble and honourable. The words வண்மைநீங்கா நெடுமரபின் வந்தவன் could also be construed to denote Sri Rama going on to denote his spouse Sita).

 

The darkness did not affect or impede the Rakshasas in their movements:

 

அவ்வழிஅவ்இருள் பரந்த ஆயிடை

எவ்வழிமருங்கினும் அரக்கர் எய்தினார்;

செவ்வழிமந்திரத் திசையர் ஆகையால்

வெவ்வழிஇருள்தர, மிதித்து, மீச்செல்வார்.

 

Because they were endowed with the skill of moving in any direction at will, even after darkness descended, (Rakshasas being naturally nocturnal) they used that very darkness as steps and directional guide,and went about their business moving in all directions.

 

The women from the worlds of the devas seem to have had a ‘9 to 5’ job commitment in Lanka!

பொன்னகர்மடந்தையர், விஞ்சைப் பூவையர்

பன்னகவனிதையர், இயக்கர் பாவையர்,

முன்னின பணிமுறைமாறி முந்துவார்,

மின்இனம்மிடைந்தென விசும்பின் மீச்செல்வார்.

 

The women from Devas’ world, vidhyadhara women, women from the divine tribe of Nagas, Yaksha women, after completing their day’s errands for the Rakshasa households, left Lanka and rose home(heaven)wards, as the day ended – like ascending forks of lightning. This routine looks like switching duties – female batches for day shift replaced by a male (Asura) batch for the night shift? -

 

தேவரும் அவுணரும் செங்கண் நாகரும்

மேவரும் இயக்கரும், விஞ்சை வேந்தரும்,

ஏவரும் விசும்புஇருள்இரிய ஈண்டினார்,

தாஅரும் பணிமுறைதழுவும் தன்மையார்.

 

“Devas, Asuras, the red-eyed Nagas, the universally liked Yakshas, the leaders of Vidhyadhara clan and other clans and tribes from the upper worlds, devoted to their duties and errands in the Rakshasa households of Lanka and performing them without any fault, they assembled in the sky – for the next shift in Lanka?

 

சித்திரப்பத்தியின் தேவர் சென்றனர்

இத்துணைதாழ்த்தனம்; முனியும் என்றுதம்

முத்தின்ஆரங்களும் முடியும் மாலையும்

உத்தரீ யங்களும்சரிய ஓடுவார்,

 

(KAMBAN, THE DRAMATIST NONPAREIL, PRESENTS A “HUMOUR-TRACK” IN THIS VERSE!)

         

Resembling a long line of (lifeless) portrait figures, the Devas were trooping into Lanka – hurrying with their pearl necklaces, gleaming crowns and floral garlands, and their upper clothes – dangling, flailing and falling over in their flight – afraid that Ravana would take them to task for being late!

Hanuman encounters his first night in Lanka. What next?

 

The heavily buttressed, robust and forbidding ramparts of Lanka appears to have awed even the Azhwars :

 

மலையதனா லணைகட்டி மதிளிலங்கை யழித்தவனே – Kulasekara Azhwar

 

முன்பொலா இராவணன் தம்முதுமதிள் இலங்கை வேவித்து – Thirumangai Azhwar (Thirukunthandakam)

 

இரு சுடர் மீதினியிலங்கா மும்மதிள் இலங்கை – Thirumangai Azhwar – Thiru Ezhukootrukkai

 

சதுரமா மதிள் சூழ் இலங்கைக்கு இறைவன்* தலை பத்து உதிர ஓட்டி* - Amalanathippiraan – Thiruppaanaazhwar

 

The Group is rich with Divya Prabhandam resources – many of you should be very familiar and well-grounded in the Naalaayiram. It would be nice and interesting if this list could be amplified  with more quotes.

 

Hanuman’s exploits  – Night No.1 in Lanka:

 

வந்தனன்இராகவன் தூதன்; வாழ்ந்தனன்

எந்தையேஇந்திரன் ஆம் என்று ஏமுறா

அந்தம்இல்கீழ்த்திசை அளகவாள் நுதல்

சுந்தரிமுகம்எனப் பொலிந்து தோன்றிற்றே.

 

The moon rose over the Lanka horizon – heralding and celebrating the arrival of Hanuman in Lanka – as the emissary of Sri Rama. The glow of silver was special tonight it seemed: with Hanuman’s arrival, as Sri Rama’s emissary, my Lord (the poet uses the term ”எந்தை” broadly connoting “My Lord / Master”)  Indra’s travails are going to be short-lived – so thought, it seemed, the moon – a consort of Indra – assuming a particularly special glow and  transmitting cheer – like the lovely face of a lustrously beautiful woman.

 

தெரிந்துஒளிர் திங்கள் வெண்குடத்தினால், திரை

முரிந்து உயர்பாற்கடல் முகந்து, மூரிவான்

சொரிந்ததேஆம்என துள்ளும் மீனொடும்,

விரிந்தது;வெண்நிலா மேலும் கீழுமே.

 

Kamban waxes eloquent ‘over the moon’:

 

The silver-clad, sparkling, star-filled sky space reminded one of a large silver pitcher fetching from the wave-swept Thirupparkadal, loads of milk and flooding the whole sky with that white nectar; the sky above, filled with that nectar, made the fish-like stars to twinkle and skip around.  

 

எண்ணுடைஅனுமன்மேல் இழிந்த பூமழை

மண்ணிடைவீழ்கில; மறித்தும் போகில;

அண்ணல் வாள்அரக்கனை அஞ்சி ஆய்கதிர்

விண்ணிடைத்தொத்தின போன்ற, மீன்எலாம்.

 

Let us hold our breath: Kamban rides the limits of hyperbole!

 

The star-filled sky looked like the result of the floral shower on Hanuman, did not fall down on the earth, afraid of Ravana’s regime nor would they go back to where they came from – the heavens; it looked as it all these twinkling and sparkling fishes were hung in the sky without a destination. 

 

வீசுறு பசுங்கதிர்க் கற்றை வெண்நிலா

ஆசுற எங்கணும்நுழைந்து அளாயது

காசுஉறு கடிமதில்இலங்கைக் காவல்ஊர்த்

தூசு உறையிட்டதுபோன்று தோன்றிற்றே.

 

The moonlight, enveloping the whole splendorous city of Lanka, ensconced in a high-security, gem-studded rampart around it, looked like wrapping a fine silvery white cloth covering the whole city.

 

HANUMAN CONTEMPLATES THE BEST MEANS OF ENTERING LANKA:

 

அவ்வழிஅனுமனும், அணுக லாம்வகை

எவ்வழி என்பதைஉணர்வின் எண்ணினான்;

செவ்வழிஒதுங்கினன், தேவர் ஏத்தப் போய்

வெவ்வழிஅரக்கர் ஊர் மேவல் மேயினான்.

 

Hanuman thought through his entry into this impenetrable city. He concludes that the usual entry points were not advisable and decided to choose an entry point that was less used and therefore less noticed.

 

கலங்கல்இல் கடுங்கதிர்கள், மீது கடிது ஏகா,

அலங்கல் அயில்வஞ்சகனை அஞ்சி, எனின் அன்றால்

இலங்கை மதில்இங்கு இதனை ஏறல்அரிது என்றே

விலங்கிஅகல்கின்றன, விரைந்து என வியந்தான்.

 

Hanuman ponders over the strange phenomenon: the suns rays are not penetrating Lanka. He rejects the first available logic that the twelve sons were avoiding this city because they were intimidated by the wicked Ravana’s command and rule over that domain. The sun’s rays just physically were unable to get past the iron-clad ramparts of this great City, Hanuman reasoned. (The twelve suns? Puranic lore would say that amongst the 33 prime gods were twelve Aadhityas (Suns) viz. (8 Vasus, 11 Rudras, 12 Aadhityas, Indra and Prajapati),

 

The Twelve Aadhiyas are:

 

1.       Vishnu (the prime most of the Aadhiyas)

2.       Aryama

3.       Indra

4.       Twashta

5.       Varuna

6.       Dhaata

7.       Bhaaga

8.       Parjanya (Savitr)

9.       Vivaswan

10.     Amshuman

11.     Mitra

12.     Pushya

 

“Aadhityaanaamaham Vishnu” .. Srimad Bhagavad Gita 10.20.

 

“அயில் அந்தகனது ஆணைக் கடுந்திசையின் வாய் அனைய வாயில் எதிர் கண்டான்.”

 

Going around for locating the best entry point, Hanuman gets to the Southern Gate of Lanka – South is the direction in which Death (Yama) resides, according to puranic lore. Kamban uses that allegory- அயில் அந்தகனது ஆணைக் கடுந்திசை அந்தகன் = The god of end i.e. death i.e. Yama.

 

'ஏழ்உலகின் வாழும்உயிர் யாவையும் எதிர்ந்தால்

ஊழின்முறைஇன்றி, உடனேபுகும்; இது ஒன்றோ ?

வாழியர்இயங்குவழி ஈதுஎன வகுத்தால்

ஆழிஉள ஏழின்அளவுஅன்றுபகை' என்றான்.

 

Hanuman made a mental measure of the expansive entrance to Lanka in front of him and goes on to speculate the strength of the enemy forces that lie within: “If all the lives of all the seven worlds tried to get in, without any order of queueing this gateway would accommodate all of them to enter at the same time. If this entrance is an index of the people living in this City, then, our adversarial forces (inside this gateway) should be vaster than the seven boundless seas!” Every thought of Hanuman flowing from what he sees around him in Lanka is instantly annexed to the thought of Rama and his army overwhelming this adversary – its challenges and probabilities.

 

Security at the Entrance Gate!

 

சூலம்,மழு,வாளொடு,அயில், தோமரம், உலக்கை,

கால வரிவில்,பகழி, கப்பணம், முசுண்டி,

கோல், கணையும்,நேமி, குலிசம், சுரிகை, குந்தம்

பாலம் முதல்ஆயுதம் வலத்தினர் பரித்தார்.

 

Terror-striking, huge Rakshasas, holding Tridents, Swords, Spears, Lances, Pounding Rods, Bows that reminded the God of Death, Steel Clubs with Spikes, Axes, Staves, bent boomerangs, Discs, Vajrayudha, Stilettos, Maces, …were guarding the gateway.

 

கருங்கடல்கடப்பது அரிதுஅன்று; நகர் காவற்

பெருங்கடல்கடப்பது அரிது; எண்ணம் இறைபேரின்

அருங்கடன்முடிப்பது அரிதுஆம்; அமர் கிடைக்கின்

நெருங்கு அமர்விளைப்பர் நெடுநாள் என நினைந்தான்.

 

Hanman thought, on viewing the entrance guard and security – “It is not a big deal to cross the dark seas; to get past this City’s guard and security is more difficult; if I slipped, just even a bit, it would be impossible for me to accomplish my task (of finding Sita and returning to Rama); if these forces get to join battle, those battles would indeed be prolonged – they would fight for months on end. “

 

Whatever Hanuman sees in Lanka was through the prism of the adversary that those within that city represented and that thought evokes in him emotions and urges to engage and vanquish that adversary – right then and there; following that fleeting emotion, the sobering thought that he was now just an emissary doused those emotions and he fell in line with his assignment.

 

வாயில்வழிசேறல்அரிது; அன்றியும் வலத்தோர்;

ஆயில், அவர்வைத்தவழி ஏகல் அழகு அன்றால்;

காய்கதிர்இயக்குஇல் மதிலைக் கடிது தாவிப்

போய், இந்நகர்புக்கிடுவென், என்று ஓர் அயல்போனான்.

 

Hanuman engaged his mind on the decision that lay in front of him. He concluded – this heavily guarded entrance is problematic for passing through; besides, for someone like me possessed of both might and brain, it would be unbecoming (to choose the obvious). Let me try and leap over this huge rampart that encapsulates the city from even the Sun – and get in.” So saying to himself he moved away from the main gateway.

 

As Hanuman moved around the ramparts, he encountered Lanka Devi, (Lankini?) the guardian goddess of Lanka.

 

எட்டுத்தோளாள், நாலு முகத்தாள்; உலகு ஏழும்

தொட்டுப் பேரும்சோதி நிறத்தாள்; சுழல் கண்ணாள்;

முட்டிப்போரில், மூவுலகத்தை முதலோடும்

கட்டிச் சீறும்காலன் வலத்தாள்; கமை இல்லாள்.

 

She had eight shoulders and four faces. Had a glow that touched all the seven worlds and travelled even beyond. Had eyes that revolved in all directions (360 degrees?). Could wrestle – single-handedly – with all the three worlds and tie down all their lives - with their souls, like the God of Death. She was not endowed with any semblance of patience.

 

அஞ்சுவணத்தின் ஆடை உடுத்தாள்; அரவு எல்லாம்

அஞ்சு உவணத்தின்வேகம் மிகுத்தாள் அருள் இல்லாள்

அம் சுவணத்தின்உத்தரியத்தாள் அலையாரும்

அம்சு வள்நத்தின் முத்து ஒளிர் ஆரத்து அணி கொண்டாள்;

 

This verse is presented for its alliterative word play – look at the first phrase in each line:

 

அஞ்சுவணத்தின் = அஞ்சு (ஐந்து) வர்ணத்தின் = five coloured (clothe worn by her);

அஞ்சு உவணத்தின் = உவணம் = Eagle; The feared Garuda (Eagle);

அம் சுவணத்தின் = சுவணத்தின் = சுவர்ணத்தின் = gold -  Made of beautiful gold

அம்சு வள்நத்தின் = சுவள் நத்து = Oyster = Necklaces made of lustrous pearls.

 

சிந்துஆரத்தின் செச்சை அணிந்தாள்;தெளிநூல் யாழ்

அம்தா ரத்தின்நேர்வரு சொல்லாள்; அறைதும்பி

கந்தா ரத்தின்இன்இசை பன்னிக் களிகூரும்

மந்தா ரத்தின்மாலை அலம்பும் மகுடத்தாள்.

 

Complex Metaphors mixed with music!

செச்சை = blouse; shirt; அம்தா ரத்தின்நேர்வரு = (captivating voice/speech) like the “Dhaara” notes; கந்தா ரத்தின்இன்இசை = mellifluous like Gandhara note in music;

 

She wore a blouse that was made of sea-born pearls; she had a captivating voice and speech resembling the note “dhaaram” strummed from a “yaazh”; she wore a crown made of blossoms of “mandhaara” flowers, that attracted bumble bees that produced a rapturous “gandhara” note.

 

KAMBAN PRESENTS LANKA DEVI NEARLY AS A GODDESS.

 

RIVETING DRAMA – ENCOUNTER BETWEEN LANKA DEVI AND HANUMAN

 

எல்லாம்உட்கும் ஆழி இலங்கை இகல்மூதூர்

நல்லாள்;அவ்ஊர் வைகுஉறை ஒக்கும் நயனத்தாள்;

'நில்லாய்! நில்லாய்!' என்று உரை நேரா நினையாமுன்

வல்லேசென்றாள்; மாருதி கண்டான்; வருகஎன்றான்.

 

Lanka Devi – the guardian goddess of Lanka the ancient city that accommodated all kinds of lives and surrounded by the seas, with a vision that was a veritable sheath for the City (intent on protecting the city with all its lives), assailed Hanuman: “Stop there! Stop There!” Even before she could finish those words, she apprehended Hanuman and stopped him. Hanuman, affable and unruffled, offered her a welcome.

 

ஆகாசெய்தாய் ! அஞ்சலை போலும் ? அறிவுஇல்லாய்!

சாகாமூலம் தின்றுஉழல்வார்மேல் சலம் என்னாம் ?

பாகு ஆர்இஞ்சிப் பொன்மதில் தாவிப் பகையாதே,

போகாய் என்றாள் - பொங்கு அழல் என்னப்புகை கண்ணாள்.

 

We could visualize this imagery for its electric dramatic effect and the naturally and contextually rousing dialogue:

 

“You committed a serious blunder! Devlillish! Lost your mind? What is the point in wasting my anger on just a vanara that thrives on leaves and roots? Do earn my wrath by trying to leap across this glitteringly white-coated rampart! Just go back (wherever you came from).” Thundered Lanka Devi, with smouldering, smoke-emitting, looks.

 

அளியால் இவ்ஊர் காணும் நலத்தால்  அணைகின்றேன்;

எளியேன்உற்றால் யாவது உனக்கு