Episode 02 - Chapter 1 - Preface.

Preface:

Why is this chapter of the epic called “Sundara Khandam”? All the other chapters are known after their locales and/or their central characters’ disposition. Why is this one given an unusual nomenclature? Let us find some views on this tantalizing issue:

From different perspectives:

The Visishtadvaita view point first:

If "sundaram" means beautiful, does it mean that the other khAndams are not

"sundaram"- beautiful? It cannot be so. Then, there must have been some other reason for VAlmiki to name this as "Sundara khAndam".

The way in which AnjanEya jumped over the ocean, the description of the

beautiful city of Lanka, the description of the rising moon, the lush gardens

of AsOka vanam and Madhu vanam, etc., are accepted as nonpareil by all.

But, are these sufficient reasons, yet?

The esoteric and allegorical meanings (Tattva arthas) contained in this khAndam are unique:

The jeevan leaving its rightful place, the JnAna bhoomi, undergoes several hardships enmeshed in SamsAra.  BhagavAn out of infinite compassion desires to take it back to His fold. He deputes the AachArya to redeem the jeeva. The jeeva secures the Darsana soubhAghyam of the Guru who expounds the kalyANaguNas of BhagavAn, with special emphasis on His compassion This gives courage and confidence (mahAviswAsam) to the jeeva that the Lord will definitely save if it surrenders to Him. The jeeva conveys word through the AachArya (gOptrutva varaNam) about its utter helplessness (KArpaNyam) and utter dependence on the Lord's mercy for its own emancipation. The Aacharyan carries this message back to the Lord. The Lord saves the jeeva and takes it back to its rightful place beside Him.

This Khandam illustrates how ignorance is dispelled, how true knowledge is gained, and how through Prapatti mArga a jeeva can attain MOksha SAmrAjyam. This is one reason why this is called "Sundara khAndam.

If the whole Ramayana is taken as the ornamental chain, the central gem that gives brilliance to it is AnjanEya ("Ramayana mahAmalA ratnam vandE anilAtmajam"). From the beginning to the end, the hero of this khAndam is AnjanEya. His Buddhi, Balam, Yasas, Dhairyam, Nirbhayatvam, ArOgatha, AjATyam, VAgpaduthvam, etc., permeate throughout this canto.

Even the Almighty Lord is shown to seek his help in his search for Sri Sita and that it was he who rendered lifesaving service to her - are all brought out in this khAnda. Both PerumaL and PirATTi express that they can never pay back their debt of gratitude for his help.

This KhAndam which tells the story of AnjanEya and conveys the esoteric inner

meanings of SaraNAgathi tattva is indeed "Sundaram"

….Courtesy: Ramanuja.org.

“It is “Sundaram” because all of it its “Sundaram” – an unknown Telugu poet”

sundare sundaro ramah sundare sundari katha sundare sundari sita sundare sundaram vanam, sundare sundaram Kaavyam sundare sundarah kapih sundare sundaram mantram sundare kim na sundaram.

In the Sundara Kanda, or the beautiful chapter, beautiful is Rama, beautiful is the story; Beautiful is Sita Devi, beautiful is the Asoka Vanam; Beautiful is the poem; beautiful is the kapi Hanuman; Beautiful is the mantra; what is not beautiful in Sundara Kandam?

…. Source not known, apparently from a great Telugu poet.

Perspective of a renowned literateur and Kamban critique - Prof. A.S. Jnaanasambandan:… “கம்பன் எடுத்த முத்துக்கள்”

வான்மீகியின் சுந்தர காண்டத்திற்கு விளக்கம் எழுதியவர்கள் பக்தி செளந்தரியம், வீர செளந்தரியம் என்ற இரண்டும் நிறைந்தமையின் அனுமன் ‘சுந்தரன்’ எனப்பட்டான் என்று கூறுவார்கள். எனவே, சுந்தர காண்டத்தின் பெயர்ப் பொருத்தத்தை ஒருவாறு அறிய முடியும்.

மன்னன் மகளாகத் தோன்றி ஒரு மன்னனை மணம் புரிந்து அரண்மனையில் வாழ்ந்த பிராட்டியின் அழகை முதலிரண்டு காண்டங்களில் கண்டோம். சிறையெடுக்கப் பட்டு அசோகவனத்தில் எவ்விதத் துணையுமின்றி அல்லற்பட்ட நிலையில் அவளுடைய செளந்தரியம் என்ன ஆயிற்று என்று கேட்பவர்க்கு விடை கூறுகிறான், அவளை நேரே கண்ட அனுமன். முழு அலங்காரங்களோடு இருந்த பிராட்டியைத்தான் இராமன் அறிவான். காட்டிடை வாழ்ந்தபோது ஒருசில அணிகளுடன் பிராட்டி இருந்தாளேனும் அவள் அழகிற்கு எவ்விதக் குறையும் இல்லை. இவ் அணிகள் பூண்டிருந்த காலத்திலும் அவை பிராட்டிக்கு அழகு சேர்க்காமல் அவள் அழகை மறைக்கவே பயன்பட்டன என்பதையும் கம்பநாடன் “உமிழ் சுடர்க் கலன்கள், நங்கை உருவினை மறைப்பது ஒரார் (1119)” என்ற அடியில் குறிப்பிடுகிறான். இத்துணை அழகையும் இராகவன் கண்டிருப்பினும் பிராட்டியிடம் அவன் கண்டிராத ஒர் அழகைத் தொண்டனாகிய அனுமன் காணுகிறான். 'தவம் செய்த தவமாம் தையலின் அழகை இராகவன் "காண நோற்றிலன் கமலக் கண்களால்" (514) என்று அனுமனே பேசுகிறான். சீதையினுடைய வடிவழகை ரூப செளந்தரியம் என்பர் வடமொழியாளர். அசோகவனத்திற்கு வருகின்றவரை அவள் தவத்தை மேற்கொள்ள வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டதே இல்லை. ஆனால், அசோகவனத்தில் இராகவனைப் பிரிந்து பிராட்டி இருக்கும்பொழுது தவம் மேற்கொள்ள வேண்டிய சூழ்நிலை உருவாயிற்று. அதன் விளைவாக அற்புத ரூப செளந்தரியம் அவளிடம் தோன்றலாயிற்று. அதனைக் காணும் பேறு பெற்றவன் அனுமன் ஒருவனே யாவான்.

சுந்தர காண்டத்தின் 14 படலங்களிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் அனுமன் வீர செளந்தரியம், பக்தி செளந்தரியம், புலனடக்கச் செளந்தரியம் ஆகிய மூன்றும் மிளிரும் சுந்தரனாகக் காட்சியளிக்கிறான். பிராட்டியைப் பொறுத்தவரை காட்சி, உருக்காட்டு, சூடாமணி ஆகிய மூன்று படலங்களில் தவ செளந்தரியத்துடன் காணப்படுகிறாள். எனவே, இக்காண்டம் சுந்தர காண்டம் என்று பெயர் பெறுவதற்கு முறையே அனுமனும் பிராட்டியும் காரணமாகின்றனர்.

A general perspective:

Commentators of Valmiki would conclude that “Sundara Khandam” is effervescently whelmed with “Bhakti Soundaryam” (splendor of bhakti) and “Veera Soundaryam” (splendor of valour) of Hanuman who dominates the entire chapter. And, that was the reason why this chapter was named “Sundara Khandam”. (The valour is a direct product of Bhakti. Hanuman’s accomplishments, most of them beyond rational reckoning, were nothing if not directly derived from his unswerving, riveted Bhakti for both Rama (and later, after he has her darshan, Sri Piratti.)

Sita was found by Hanuman in a rapturously beautiful form – a beauty that was emblazoned and wrapped in her severely austere ascetics in the confines of her prison in Asoka Vanam.  Only Hanuman was blessed with that singular opportunity. Kamban acclaims – Ascetics (the virtue) had to do ascetics to have the privilege of residing in Sita - 'தவம் செய்த தவமாம் - (Ravana did not perceive that beauty because he did not have the qualifying command over his sense organs – Hanuman had mastered it and it was an integral part of his personality.) Even Rama was not fortunate enough to see Sita glowing in that incomparable ascetic beauty. "காண நோற்றிலன் கமலக் கண்களால்" A second reason for the chapter to be called “Sundara Khanda” – piratti’s ascetic beauty which no one except the chapter’s hero, Hanuman, had the blessings to see and adore.

Every one of the fourteen cantos of this jewel of a chapter is ruled by “Bhakti Soundaryam”, “Veera Soundaryam” and the glowing effervescence of Hanuman’s total command over his senses “புலனடக்கச் செளந்தரியம்”.

Your narrator is aware that these are not exhaustive explanations for the nomenclature “Sundara” for this chapter. He is aware that the Group would come forth with a train of anecdotes and reasoning for this delightful riddle.

For the devout, there are two attachments – one enumerating the beneficial blessings flowing from a “parayana” of Sundara Khanda; the other prescribing the modes of this “parayana”. Your narrator would like to state this with a caveat: these are heresay versions and he has not been able to source the authority for the two documents.